จากเด็กหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่ง ที่มีความคิดแบบเดิม ๆ ในครอบครัวที่บิดาเป็นตำรวจ แม่เป็นแม่ค้า ก็เคยมีคำถามอยู่บ่อย ๆ นะว่า หนูโตขึ้นจะเป็นอะไร ทุกครั้งผมก็ยกมือขึ้นตอบว่า อยากเป็นตำรวจครับ แต่ด้วยปัจจัยของความลำบากในชวิตในวัยเด็ก ผมก็ไม่เคยเลยนะที่จะทิ้งความฝัน ผมมีความฝันอยู่ 2 อย่าง เท่านั้นในชีวิต หนึ่งอยากเป็นตำรวจ สองอยากเป็นพ่อค้า สองอย่างที่ว่าคือการนำเอาตัวอย่างของบุคคลสองคนมารวมในตัวผม บุคคลที่ว่าคือพ่อกับแม่ของผม
จากนั้นผมก็เดินตามรอยความฝันจากเมืองดอกบัวงาม อุบลราชธานีด้วยกระเป๋าเพียงใบเดียว คิดแต่ว่าผมต้องทำตามฝันของผมให้สำเร็จ ปี พ.ศ.2544 ผมเริ่มรับราชการตำรวจ มีความสุขกับอาชีพที่ผมใฝ่ฝัน จากนั้นผมลองผิดลองถูกกับการเป็นพ่อค้า แต่ไม่เคยคิดยอมแพ้ต่ออุปสรรค ถึงแม้จะเคยล้ม
จะเคยลุก
สิ่งหนึ่งที่ได้ทำกับการที่เรารัก มันจะมีสารแห่งความสุขหลั่งออกมาจากจิตใจ จนวันนี้ผมก็พร้อมแล้วกับการที่ผมเป็นข้าราชการและรู้จักทำมาหากิน มันคงไม่ผิดไปมากหรอกนะ กับการที่เราทำให้คนมีความสุข ในสิ่งที่เราทำมันขึ้นมาเพราะความรัก
ผมพร้อมแล้วครับที่จะนำท่านสู่ดินแดนแห่งความสุขของผม The Land Of Happy " ตะลึงกรุง สุขโขสโมสร " บ้านที่ผมสร้าง ด้วยความฝันของผม เพื่อที่จะคอยรับใช้และให้บริการแก่ทุกท่่าน
เชิญครับ...
มือปราบ จอห์นนี่
29 ตุลาคม 2553
ครบรอบหนึ่งปี ตะลึงกรุง
